Τρεφόμουν με ρίζες.
Ξεδίψαγα με βρώμικο νερό.
Πόσες φορές αμφέβαλα
για τη σωστή πορεία
ούτε που θυμάμαι.
Θυμάμαι όμως που σε βρήκα
σ' εκείνη την καταιγίδα.
Κάτω απ' την ίδια μαρκίζα
που ένα γίναμε.
Λίγο πριν συλληφθούμε
που τη δίνη της αγνοήσαμε
κι ενδώσαμε στο ανάρμοστο.
Για φαντάσου !
όσα χρόνια λησμονήθηκα
- ασπάλακας -
σκάβοντας τη σήραγγα
της διαφυγής μου,
η φυλακή ερήμωνε ύποπτα.
Κι η πόρτα ορθάνοιχτη
χτύπαγε απ' τον αγέρα .
Πάλι σε καταιγίδα βγήκα.
Μα δε σε βρήκα αυτή τη φορά .
 |
| Brooke Shaden photography |
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Η ευγένεια είναι αρχή .